ความคิดเห็นเทคโนโลยีการศึกษากับครูไทยในศตวรรษที่ 21

     เนื่องจากโลกของเรามีการเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา สังคมแห่งการเรียนรู้ไม่มีวันหยุดนิ่ง สังคมโลกกลายเป็นสังคมความรู้หรือสังคมแห่งการเรียนรู้องค์กรทางการศึกษา จึงต้องปรับตัวให้เป็นองค์กรแห่งการเรียนรู้โดยพึงตระหนักว่าคุณภาพการศึกษาขึ้นอยู่กับคุณภาพครูเป็นหลัก ดังนั้น ครูและบุคลากรทางการศึกษาจึงเป็นบุคคลที่มีความสำคัญทั้งทางตรงและทางอ้อมที่จะถ่ายทอดความรู้ความสามารถให้แก่ศิษย์ รวมทั้งพัฒนาศิษย์ให้เป็นมนุษย์ที่มีคุณภาพและประสิทธิภาพ จึงเห็นด้วยอย่างยิ่งที่จะต้องมีการปรับวัตถุประสงค์ของการผลิตและพัฒนาครูโดยมุ่งเน้นให้ครูสามารถออกแบบการเรียนรู้ จัดการเรียนรู้ และประเมินผลการเรียนรู้ที่สอดคล้องกับลักษณะของผู้เรียนและภาวการณ์ของโลกที่เปลี่ยนแปลงไป รวมทั้งประยุกต์ใช้เทคโนโลยีที่มีอยู่มาใช้ในการจัดการเรียนการสอน เพื่อเตรียมความพร้อมให้กับนักเรียนทั้งความรู้ ทักษะ และคุณลักษณะอันพึงประสงค์ที่จำเป็นสําหรับการเป็นพลเมืองในศตวรรษที่ 21

สภาพปัจจุบันด้านเทคโนโลยีและสื่อสารการศึกษา
     แนวทางการพัฒนา ICT เพื่อการศึกษา ดังนี้
    1)การจัดหาระบบคอมพิวเตอร์และอุปกรณ์เพื่อการเรียนการสอนของสถานศึกษา ทั้งคอมพิวเตอร์ประจำห้องปฏิบัติการ คอมพิวเตอร์ประจำห้องเรียน ไม่ว่าจะเป็นคอมพิวเตอร์ตั้งโต๊ะและคอมพิวเตอร์พกพาเพื่อการศึกษาสำหรับใช้ในการเรียนการสอน
      ในส่วนของดิฉันคิดว่าในข้อนี้มีทั้งข้อดีข้อเสีย ข้อดีคือทำให้เด็กนักเรียนหาข้อมูลและเรียนรู้สิ่งต่างๆได้อย่างกว้างขว้างและสะดวกรวดเร็ว ข้อเสียคือถ้านักเรียนนำไปใช่ในทางที่ผิดและหมกหมุ่นกับมันมากเกินไปจะก่อให้เกิดผลเสียมากกว่าผลดี
     2) การพัฒนาโครงข่ายโทรคมนาคมเพื่อการศึกษาขั้นพื้นฐาน การบูรณาการโครงข่าย MOENet และ NEdNet ให้เป็นโครงข่ายเดียว โดยใช้ชื่อว่า OBEC-NET สำหรับใช้เป็นเครือข่ายเพื่อการศึกษาและวิจัย โดยเชื่อมต่อโรงเรียนต่างๆ ไว้กับศูนย์ข้อมูลของ สพฐ. OBEC Data Center เพื่อให้ง่ายต่อการดูแลและบริหารจัดการ
     ในส่วนของข้อนี้ดิฉันคิดว่าเป็นสิ่งที่ดีเพราะสามารถเชื่อมต่อจากแหล่งข้อมูลได้ไว้งและง่ายต่อการบริหารจัดการ
     3) การพัฒนาสื่ออิเล็กทรอนิกส์ในรูปแบบสื่อออนไลน์ผ่านเว็บไซต์ e-Book หรือApplications ต่างๆ
     ในส่วนของข้อนี้ดิฉันคิดว่าค่อนข้างดีเพราะมันจะง่ายต่อการสืบค้น

ครูไทยในอนาคต
     ดิฉันด้วยกับแนวคิดที่ว่าการสอนในศตวรรษที่ 21 ต้องออกแบบให้นักเรียนได้เป็นผู้สร้างความรู้ด้วยตนเองมากกว่าการรับการถ่ายทอดจากครูผู้สอน (Construc-tivism) โดยออกแบบให้นักเรียนได้ค้นหาความรู้ด้วย
ตนเอง วิเคราะห์ข้อมูล ตรวจสอบข้อมูล และสรุปเป็นองค์ความรู้ รูปแบบการเรียนการสอนแบบนี้ เช่น การสอนแบบสืบเสาะ (Inquiry Learning) การสอนแบบปัญหาเป็นฐาน (Problem-Based Learning) การสอนแบบ
วิจัยเป็นฐาน (Research-Based Learning) หากต้องการให้นักเรียนสามารถจดจำความรู้เหล่านั้นได้ดีขึ้นและเกิดทักษะต่างๆ จากการปฏิบัติ ครูควรออกแบบการสอนให้นักเรียนได้ลงมือปฏิบัติจริง ด้วยการสร้างสรรค์ชิ้นงาน และเผยแพร่ความรู้และนวัตกรรมที่ได้สู่สาธารณชน โดยอาศัยเทคโนโลยีเข้ามาใช้ในการเรียนการสอนและการปฏิบัติกิจกรรม รูปแบบการสอนแบบนี้เช่น การสอนแบบโครงงานเป็นฐาน (Project-Based) การออกแบบตามรูปแบบการสอนเหล่านี้ จะส่งผลให้ผู้เรียนเกิดทักษะต่างๆ ที่สำคัญ เช่นทักษะการเรียนรู้ด้วยตนเอง ทักษะการเรียนรู้และทำงานร่วมกัน ทักษะการสื่อสาร ทักษะการคิดอย่างมีวิจารณญาณทักษะการคิดสร้างสรรค์และนวัตกรรม ซึ่งทักษะต่างๆ เหล่านี้ล้วนเป็นทักษะที่จำเป็นในการดำรงชีวิตในศตวรรษที่ 21
     นอกจากนี้ ดิฉันก็คิดว่าครูเองก็ต้องพัฒนาทักษะที่จำเป็นสำหรับการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21 ของตนเอง ซึ่งมี 8 ประการ คือ
     1. Content ครูต้องมีความรู้และทักษะในเรื่องที่สอนเป็นอย่างดี หากไม่รู้จริงในเรื่องที่สอนแล้ว ก็ยากที่นักเรียนจะมีความรู้ความเข้าใจในเนื้อหานั้นๆ(ดิฉันเห็นด้วยเพราะถ้าผู้ส่งสารไม่เข้าใจก็ยากที่ผู้รับสารจะเข้าใจ)
     2. Computer (ICT) Integration ครูต้องมีทักษะในการใช้เทคโนโลยีเข้ามาช่วยในการจัดการเรียนการสอนเนื่องจากกิจกรรมการเรียนการสอนที่ใช้เทคโนโลยีจะช่วยกระตุ้นความสนใจให้กับนักเรียน และหากออกแบบกิจกรรมการเรียนการสอนอย่างมีประสิทธิภาพ จะช่วยส่งเสริมความรู้และทักษะที่ต้องการได้เป็นอย่างดี
(ดิฉันเห็นด้วยเพราะถ้าแค่สั่งงานให้นักเรียนทำอย่างเดียวโดยไม่มีกิจกรรมที่น่าสนใจมาแทรกก็จะทำให้นักเรียนเบื่อไม่อยากทำส่งผลให้ไม่เกิดการเรียนรู้)
     3. Constructionist ครูผู้สอนต้องเข้าใจแนวคิดที่ว่าผู้เรียนสามารถสร้างองค์ความรู้ได้ด้วยตัวเอง โดยเชื่อมโยงความรู้เดิมที่มีอยู่ภายในเข้ากับการได้ลงมือปฏิบัติกิจกรรมต่างๆ ดังนั้น ครูจึงควรนำแนวคิดนี้ไปพัฒนาวางแผนการจัดกิจกรรมการเรียนรู้เพื่อให้นักเรียนเกิดความรู้ที่คงทนและเกิดทักษะที่ต้องการ(เห็นด้วยที่จัดกิจกรรมเพื่อย้ำความจำเพื่อเป็นการทบทวนความรู้ให้กับนักเรียน)
     4. Connectivity ครูต้องสามารถจัดกิจกรรมให้เชื่อมโยงระหว่างผู้เรียนด้วยกัน ผู้เรียนกับครู ครูภายในสถานศึกษาเดียวกันหรือต่างสถานศึกษา ระหว่างสถานศึกษา และสถานศึกษากับชุมชน เพื่อสร้างสภาพแวดล้อมในการเรียนรู้ที่เป็นประโยชน์ ให้นักเรียนได้ลงมือปฏิบัติอันจะก่อให้เกิดประสบการณ์ตรงกับนักเรียน(เห็นด้วยที่ส่งเสริมให้นักเรียนทำงานเชื่อมโยงกับผู้อื่นที่ไม่สนิทได้)
     5. Collaboration ครูมีบทบาทในการจัดกิจกรรมการเรียนรู้ในลักษณะการเรียนรู้แบบร่วมมือระหว่างนักเรียนกับครู และนักเรียนกับนักเรียนด้วยกัน เพื่อฝึกทักษะการทำงานเป็นทีม การเรียนรู้ด้วยตนเอง และทักษะสำคัญอื่นๆ ที่เกี่ยวข้อง(เห็นด้วยกับการจัดกิจกรรมการเรียนรู้ที่ทำให้ผู้เรียนได้ลองทำงานเป็นทีมกับผู้อื่น)
     6. Communication ครูต้องมีทักษะการสื่อสารทั้งการบรรยาย การยกตัวอย่าง การเลือกใช้สื่อ และการนำเสนอ รวมถึงการจัดสภาพแวดล้อมให้เอื้อต่อการเรียนรู้ เพื่อถ่ายทอดความรู้ให้กับนักเรียนได้อย่างเหมาะสม(เห็นด้วยเพราะเรื่องบางเรื่องนักเรียนก็ต้องการคำอธิบายที่ชัดเจนเพื่อป้องกันการเข้าใจผิด)
     7. Creativity ครูต้องออกแบบสร้างสรรค์กิจกรรมการเรียนรู้ จัดสภาพแวดล้อมให้เอื้อต่อการเรียนรู้ด้วยตนเองของผู้เรียนมากกว่าการเป็นผู้ถ่ายทอดความรู้หน้าห้องเพียงอย่างเดียว(เห็นด้วยเพราะบรรยากาศในห้องก็เป็นสิ่งสำคัญที่มีผลต่อการเรียน เราควรจัดห้องเรียนหรือหมุนเปลี่ยนสถานที่การเรียนเพื่อสร้างบรรยากาศให้น่าเรียนมากขึ้น)
     8. Caring ครูต้องมีมุทิตาจิตต่อนักเรียน ต้องแสดงออกถึงความรัก ความห่วงใยอย่างจริงใจต่อนักเรียนเพื่อให้นักเรียนเกิดความเชื่อใจ ส่งผลให้เกิดสภาพการเรียนรู้ตื่นตัวแบบผ่อนคลาย ซึ่งเป็นสภาพที่นักเรียนจะเรียนรู้ได้ดีที่สุด(เห็นด้วยเพราะถ้านักเรียนเห็นคุณครูที่อ่อนโยนมรความเมตตาก็จะทำให้เกิดความผ่อนคลายและเกิดความรู้สึกที่อยากจะเรียนกับครูคนนี้อีก)

    








                                                      สามารถเรียนรู้เพิ่มเติมได้ที่นี่จ้า

กับเทคโนโลยีกับการเรียนรู้ตลอดชีวิตของครู

                          ความคิดเห็นเกี่ยวกับเทคโนโลยีกับการเรียนรู้ตลอดชีวิตของครู

     ดิฉันเห็นด้วยที่ว่าเทคโนโลยีในการเรียนรู้เป็นสิ่งที่ไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้ในสังคมยุคดิจิทัลโดยเฉพาะครูผู้ที่ทำหน้าที่ในการพัฒนาการศึกษาดังนั้น การพัฒนาให้ครูมีทักษะการเรียนรู้ตลอดชีวิต เพราะดิฉันคิดว่าการใช้เทคโนโลยีจะช่วยให้ประเทศไทยเป็นสังคมแห่งการเรียนรู้
     และเนื่องจากสภาวการณ์เปลี่ยนแปลงของโลกในด้านต่างๆ เป็นไปอย่างรวดเร็ว โดยเฉพาะทางด้านเทคโนโลยีและการสื่อสารส่งผลให้สังคมกลายเป็นสังคมยุคดิจิทัลอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ทำให้มีการหลั่งไหลของข้อมูลอย่างมหาศาลเกิดแหล่งเรียนรู้ ขนาดใหญ่รวดเร็วและต่อเนื่อง การเปลี่ยนแปลงของสังคมอย่างรวดเร็วนี้จึงจำเป็ยที่บุคคลต้องมีทักษะการเรียนรู้ตลอดชีวิต เพื่อให้ทันต่อความเปลี่ยนแปลงและการปรับตัวในการใช้ชีวิตให้เข้ากับบริบททางสังคมยุคดิจิทัลได้ ในหลายประเทศให้ความสำคัญกับการศึกษาตลอดชีวิต (Lifelong Learning)
     ประเทศไทยของเราได้ให้ความสำคัญของการเรียนรู้ตลอดชีวิต เห็นได้จากวิสัยทัศน์ในกรอบแนวคิด แผนการศึกษาแห่งชาติพ.ศ.2560-2579 ที่ว่า “คนไทยทุกคนได้รับการศึกษาและเรียนรู้ตลอดชีวิตอย่างมีคุณภาพดำรงชีวิตอย่างเป็นสุขสอดคล้องกับหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงและการเปลี่ยนแปลงของโลกศตวรรษที่ 21”และในแผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติฉบับที่12 (พ.ศ.2560-2564) หนึ่งในเป้าหมายของการพัฒนาคือ“คนไทยได้รับการศึกษาที่มีคุณภาพสูงตามมาตรฐานสากลและสามารถเรียนรู้ด้วยตนเองอย่างต่อเนื่อง”

     การเรียนรู้ตลอดชีวิต (Lifelong Learning) และการศึกษาตลอดชีวิต (Lifelong Education) เป็นคำที่ใกล้เคียงกันมาก ซึ่งทั้งสองคำนี้มีความหมายไปในทิศทางเดียวกัน รวมถึงนัยของความหมายในแต่ละช่วงเวลาแต่อาจมีข้อแตกต่างในทัศนะของผู้นำเสนอแนวคิดบ้างแต่ทั้งสองคำต่างนำไปสู่การยกระดับบุคคลมาสู่การเรียนรู้ตลอดชีวิตเช่นเดียวกัน นักการศึกษาที่ใช้“Lifelong Education” จะมองเรื่องการจัดประสบการณ์การเรียนรู้ให้เกิดกับผู้เรียนส่วนนักการศึกษาที่ใช้ “Lifelong Learning” จะมองเรื่องหลังจากการจัดการศึกษาแล้ว ผู้เรียนเรียนรู้ด้วยตัวเองอย่างไรและเกิดการเรียนรู้ตลอดชีวิตอย่างไร

     ดิฉันคิดว่าทักษะการเรียนรู้ตลอดชีวิตกับเทคโนโลยีสารสนเทศเป็นปัจจัยสำคัญของครูในศตวรรษที่ 21เพราะวิชาการมีความเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว สิ่งที่ครูสั่งสอนลูกศิษย์ในวันนี้จะใช้ไม่ได้กับโลกอนาคต เนื่องจากอาชีพที่จะเกิดขึ้นอนาคตจะเกิดอาชีพใหม่ๆ แบบที่คนในรุ่นปัจจุบันคาดเดาได้ยาก ครูจึงต้องเป็นบุคคลที่ต้องเรียนรู้ให้ไปถึงชายขอบของพรหมแดนแห่งความรู้ในทุกเรื่องให้ได้ก่อนใครในสังคม ดังนั้น เครื่องมือที่จะมารับใช้ในการทำให้การเรียนรู้เกิดขึ้นได้ทั้งแบบความรู้ที่อยู่ในตำราและการสังเคราะห์ความรู้ร่วมกันจนเกิดเป็นความรู้ติดตัว ส่วนเครื่องมือสำคัญก็คือเทคโนโลยีสารสนเทศพวกเราครูในศตวรรษที่ 21 ควรปรับเปลี่ยนกระบวนทัศน์ของการจัดการเรียนการสอนเพื่อสร้างวัฒนธรรมการเรียนรู้ใหม่อันประกอบด้วย
1.การจัดการเรียนรู้ที่เน้นกระบวนการเรียนรู้มากกว่าที่จะเน้นว่าจะเรียนรู้อะไร การทำให้ผู้เรียนและครูร่วมกัน
2.การพัฒนาครูจะต้องปรับเปลี่ยนจากการเชิญครูไปเข้ารับการอบรมในหอประชุมขนาดใหญ่ควรจะต้องปรับเปลี่ยนเป็นการเน้นการเรียนรู้ที่หน้างานผ่านกระบวนการปฏิบัติจริงมีผู้รู้มาช่วยชี้แนะมีการใช้เครื่องมือเทคโนโลยีสารสนเทศเพื่อการสื่อสารและเข้าถึงผู้รู้ผู้เชี่ยวชาญ ซึ่งข้อนี้เป้นข้อที่ดิฉันเห้นด้วยที่สุดเพราะแทนที่เราจะไปนั่งอบรมให้เวลาเสียเปล่าไปวันๆแต่เรากลับได้ลองทำจริงๆย้อมเกิดประโยชน์มากกว่า
3.การสร้างแรงบันดาลใจให้ครูเกิดความผูกพันและเชื่อมั่นกับการใช้เครื่องมือเทคโนโลยีสารสนเทศเพื่อเป็นเครื่องมือในการแสวงหาคำที่จำเป็นแสวงหาองค์ความรู้ใหม่ๆอย่างต่อเนื่องและมีความสุข สนุกกับการใช้เครื่องมือเทคโนโลยีสารสนเทศ ข้อนี้ดิฉันทั้งเห็นด้วยและไม่เห็นด้วย สิ่งที่เห็นด้วยคือการใช่เทคโนโลยีถูกประโยชน์ในการช่วยหาคำตอบในหลายๆเรื่อง สิ่งที่ไม่เห็นด้วยคือถ้าเราสนุกกับเทคโนโลยีไม่ถูกเวลาอาจเกิดโทษได้
4. การสร้างชุมชนเครือข่ายกลุ่มเพื่อนที่มีความสนใจ ความชอบคล้ายกันเป็น “ชุมชนเสมือน” (Virtual Community) เพื่อสร้างเพื่อนในโลกออนไลน์ทำให้เกิดกิจกรรมการแลกเปลี่ยนทัศนคติความเห็นความรู้ทำให้การใช้เทคโนโลยีสารสนเทศมีชีวิตมีความหมายมีสีสันตื่นเต้นเร้าใจน่าติดตามมากยิ่งขึ้นทำให้การใช้เทคโนโลยีสารสนเทศเพื่อการเรียนรู้ตลอดชีวิตเป็นเสมือนหนึ่งวัฒนธรรมการดำรงชีวิตที่จะขาดหายไม่ได้ ข้อนี้ดิฉันเห็นด้วยเพราะได้แลกเปลี่ยนประสบการณ์ซึ่งกีนและกันขยายวงความรู้เก่า
ผลการพัฒนาครูให้มีทักษะการเรียนรู้ตลอดชีวิต
     ดิฉันเห็นด้วยกับแนวคิดที่ว่า เมื่อครูสามารถค้นหาความรู้ได้ด้วยตนเองตลอดเวลาแล้วผลที่ตามมาคือ การปรับเปลี่ยนกระบวนทัศน์ของการจัดการเรียนการสอน การส่งต่อทักษะการเรียนรู้ตลอดชีวิตให้เกิดขึ้นกับผู้เรียนและในอีก 20 ปี ข้างหน้า“ผู้เรียนทุกคนจะต้องมีทักษะในการพัฒนาทักษะอย่างต่อเนื่องเพื่อให้ประสบความสำเร็จในการทำงาน ผู้เรียนต้องวางแผนเส้นทางอาชีพและการศึกษาของตนเองด้วยกระบวนการตัดสินใจที่มีข้อมูลผู้เรียนจะต้องพัฒนาทักษะที่เทคโนโลยียังไมสามารถทำได้”นั้นเอง